The Dutch duck
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
09 Oktober 2016 | Israel, Tel Aviv
Zoals beloofd ga ik jullie vertellen waarom ik zo ziels gelukkig was met het feit dat ik op de avond van mijn aankomst hier in Gedera, in 1 keer wel 25 reacties binnen kreeg op mijn eerste verslag.
Maar eerst de laatste dagen in Jaffa.
Op zondag nog heerlijk gefietst met Henk.
Helaas op de terugweg kreeg hij een lekke band.
Goh, ik leerde hem opeens van een heel andere kant kennen.....
's Avonds zouden we met bus en trein naar Ben Gurion gaan.
Mis!!
Op de avond van Rosh hashanah rijdt dat echt niet!
Dus per taxi naar het vliegveld.
Over afscheid nemen ga ik het niet hebben, is nooit mijn sterkste punt geweest......
De laatste dag liep ik al in alle vroegte in Tel Aviv.
Ondanks dat alles dicht was heb ik van alles gezien zoals de kunstenaarswijk Neve Tzedek, Haganah museum, Independence Hall, Grote Synagoge, House of Ben Gurion en Dizengoff Center.
Ik ga nog een keer terug wanneer alles open is maar wel zonder creditcard.
Nu moest ik die dag echt geld pinnen want ik had nog maar NIS100 ( E25)
Ik heb zo ongeveer 10 pinautomaten gehad maar helaas.
Hmmmm,beetje link wanneer je de volgende dag met de bus naar Gedera moet en die dag ook nog iets wil eten.
Uiteindelijk had ik geluk want in mijn eigen Jaffa rolde er zomaar geld uit de muur!Hoera!
De volgende dag moest ik om 10.00 bus 301 nemen vanaf het busstation. Ik zou er een klein uur over doen.
En daar startte een wonderlijke reis.
Helaas de 301 liet het afweten.
Ok,welke moest ik dan nu hebben?
Twee medewerkers en een soldate wisten te vertellen dat ik de 572 moest hebben en ook de buschauffeur meldde dat ik helemaal goed zat.
Maar waarom ging die bus dan naar het noorden ipv naar het zuiden? Even dacht ik nog dat hij een aantal haltes zou nemen in Tel Aviv om dan te keren richting Ashdod/Gedera.
Nee hoor,de vrolijkerd reed gezellig de snelweg op richting Haifa!!!
Een overvolle bus,een slapende teener naast me en een chauffeur die nergens stopte want geen hond wil er op de snelweg uit natuurlijk.
Ik ook niet want wat moet ik in de brandende zon op een snelweg?
Bijna in Haifa aangekomen kreeg ik eindelijk de chauffeur te spreken.
Gedera? Nou dan was ik toch echt op de juiste weg!Huh??Werd ik nou gek?Een jonge vrouw ging zich er mee bemoeien en eindelijk kwam de aap uit de mouw.
In de buurt van Haifa ligt Hadera en dat spreek je bijna net zo uit als Gedera. Wat een feest zeg!
Ok,uitstappen bij het treinstation en de trein nemen naar Ashdod.
Snel Simon (coordinator vrijwilligers ALEH) bericht gestuurd dat ik veel later in Gedera zou arriveren. Aangekomen in Ashdod vroeg de taxichauffeur glazig aan me of ik echt naar Hadera moest;was iets te ver voor hem.Gedera?Nooit v gehoord.Grrrrrr!!
Hij bood aan mijn contactpersoon Tsipi te bellen en toen was het zo gepiept.
Ik heb dus ipv 40 km ,240 km afgelegd.
Voordat iemand het ook maar kon verzinnen heb ik mijzelf maar tot Dutch Duck gebombardeerd.
Het welkom in The Pink House was hartverwarmend en die avond stroomden ook al jullie reacties binnen.
Ik dacht al dat ik voor Piet Snot zo mijn best gedaan had op mijn eerste verslag. Ze konden op geen beter moment komen.Niets is toeval....
Ik zit hier met Alexandra,een pleeg uit Polen en Gabriella, een Duitse kleuterjuf. Prachtige vrouwen waar ik het heel goed mee kan vinden.
En dan het werk,de kinderen.
Om bepaalde redenen kan ik dat niet uitgebreid opschrijven.
Ik werk in het jongenshuis.
Sinds vandaag weet ik dat dit het zwaarste huis is van de 7.
Ik wil er niet meer weg!
Er werken 2 dames op 20 jongens tussen de 14-35.
Diep verstandelijk beperkt.
Ik werk 5 dagen van 12-20 uur.
In de ochtend gaat een deel van de jongens naar school op het eigen terrein.
Vandaag gezien en dat gaf me veel hoop.
Ik kan er alleen maar over zeggen dat ik diep dankbaar ben dat ALEH op mijn weg is gekomen en dat ik iets voor deze jongens mag betekenen.
Ik knuffel me gek,ben voor het eerst van mijn leven blij met mijn expressieve gezicht want daar kan ik ze door laten lachen.
Ik hoef soms alleen maar te zitten en te kijken,contact maken met al mijn zintuigen.
En na 2 dagen reageert driekwart van de jongens al terug.
Ze herkenden me gisteren en zochten me steeds op.
Dit alles is een heel bijzondere ervaring.
Vandaag was er een bijeenkomst en barbecue voor de vrijwilligers.
Een geweldige dag waar we onze ervaringen hebben kunnen delen.
Iedere dag hier is een dag vol emoties, lessen,liefde geven maar zoveel meer ontvangen van deze prachtige mensen.
Wanneer iemand ooit iets wil doen voor anderen dan kan ik deze plek met heel mijn hart aanbevelen.
Het is een experience for life!
Liefs,
Marjolein
Maar eerst de laatste dagen in Jaffa.
Op zondag nog heerlijk gefietst met Henk.
Helaas op de terugweg kreeg hij een lekke band.
Goh, ik leerde hem opeens van een heel andere kant kennen.....
's Avonds zouden we met bus en trein naar Ben Gurion gaan.
Mis!!
Op de avond van Rosh hashanah rijdt dat echt niet!
Dus per taxi naar het vliegveld.
Over afscheid nemen ga ik het niet hebben, is nooit mijn sterkste punt geweest......
De laatste dag liep ik al in alle vroegte in Tel Aviv.
Ondanks dat alles dicht was heb ik van alles gezien zoals de kunstenaarswijk Neve Tzedek, Haganah museum, Independence Hall, Grote Synagoge, House of Ben Gurion en Dizengoff Center.
Ik ga nog een keer terug wanneer alles open is maar wel zonder creditcard.
Nu moest ik die dag echt geld pinnen want ik had nog maar NIS100 ( E25)
Ik heb zo ongeveer 10 pinautomaten gehad maar helaas.
Hmmmm,beetje link wanneer je de volgende dag met de bus naar Gedera moet en die dag ook nog iets wil eten.
Uiteindelijk had ik geluk want in mijn eigen Jaffa rolde er zomaar geld uit de muur!Hoera!
De volgende dag moest ik om 10.00 bus 301 nemen vanaf het busstation. Ik zou er een klein uur over doen.
En daar startte een wonderlijke reis.
Helaas de 301 liet het afweten.
Ok,welke moest ik dan nu hebben?
Twee medewerkers en een soldate wisten te vertellen dat ik de 572 moest hebben en ook de buschauffeur meldde dat ik helemaal goed zat.
Maar waarom ging die bus dan naar het noorden ipv naar het zuiden? Even dacht ik nog dat hij een aantal haltes zou nemen in Tel Aviv om dan te keren richting Ashdod/Gedera.
Nee hoor,de vrolijkerd reed gezellig de snelweg op richting Haifa!!!
Een overvolle bus,een slapende teener naast me en een chauffeur die nergens stopte want geen hond wil er op de snelweg uit natuurlijk.
Ik ook niet want wat moet ik in de brandende zon op een snelweg?
Bijna in Haifa aangekomen kreeg ik eindelijk de chauffeur te spreken.
Gedera? Nou dan was ik toch echt op de juiste weg!Huh??Werd ik nou gek?Een jonge vrouw ging zich er mee bemoeien en eindelijk kwam de aap uit de mouw.
In de buurt van Haifa ligt Hadera en dat spreek je bijna net zo uit als Gedera. Wat een feest zeg!
Ok,uitstappen bij het treinstation en de trein nemen naar Ashdod.
Snel Simon (coordinator vrijwilligers ALEH) bericht gestuurd dat ik veel later in Gedera zou arriveren. Aangekomen in Ashdod vroeg de taxichauffeur glazig aan me of ik echt naar Hadera moest;was iets te ver voor hem.Gedera?Nooit v gehoord.Grrrrrr!!
Hij bood aan mijn contactpersoon Tsipi te bellen en toen was het zo gepiept.
Ik heb dus ipv 40 km ,240 km afgelegd.
Voordat iemand het ook maar kon verzinnen heb ik mijzelf maar tot Dutch Duck gebombardeerd.
Het welkom in The Pink House was hartverwarmend en die avond stroomden ook al jullie reacties binnen.
Ik dacht al dat ik voor Piet Snot zo mijn best gedaan had op mijn eerste verslag. Ze konden op geen beter moment komen.Niets is toeval....
Ik zit hier met Alexandra,een pleeg uit Polen en Gabriella, een Duitse kleuterjuf. Prachtige vrouwen waar ik het heel goed mee kan vinden.
En dan het werk,de kinderen.
Om bepaalde redenen kan ik dat niet uitgebreid opschrijven.
Ik werk in het jongenshuis.
Sinds vandaag weet ik dat dit het zwaarste huis is van de 7.
Ik wil er niet meer weg!
Er werken 2 dames op 20 jongens tussen de 14-35.
Diep verstandelijk beperkt.
Ik werk 5 dagen van 12-20 uur.
In de ochtend gaat een deel van de jongens naar school op het eigen terrein.
Vandaag gezien en dat gaf me veel hoop.
Ik kan er alleen maar over zeggen dat ik diep dankbaar ben dat ALEH op mijn weg is gekomen en dat ik iets voor deze jongens mag betekenen.
Ik knuffel me gek,ben voor het eerst van mijn leven blij met mijn expressieve gezicht want daar kan ik ze door laten lachen.
Ik hoef soms alleen maar te zitten en te kijken,contact maken met al mijn zintuigen.
En na 2 dagen reageert driekwart van de jongens al terug.
Ze herkenden me gisteren en zochten me steeds op.
Dit alles is een heel bijzondere ervaring.
Vandaag was er een bijeenkomst en barbecue voor de vrijwilligers.
Een geweldige dag waar we onze ervaringen hebben kunnen delen.
Iedere dag hier is een dag vol emoties, lessen,liefde geven maar zoveel meer ontvangen van deze prachtige mensen.
Wanneer iemand ooit iets wil doen voor anderen dan kan ik deze plek met heel mijn hart aanbevelen.
Het is een experience for life!
Liefs,
Marjolein
-
09 Oktober 2016 - 19:20
Nancy Kegel:
Meid wat een geweldig verhaal zoals je het schrijft, zie ik het voor me.
ben benieuwd naar je volgende avontuur lieve groetjes -
09 Oktober 2016 - 19:57
Annemarie:
Poe Mar , wat een ervaringen.bijzonder hoor.
Die reis, tja, hoe langer het geleden is hoe harder je er om kan lachen. En Dutche Duck hier kon jij toch niks aan doen!!!
Geniet ze!!!
Liefs -
09 Oktober 2016 - 20:18
Esmeralda:
Marjolein wat een mooi verhaal. Zoals jij het vertelt , is het of ik het zelf meemaak.
Wel zo handig wat ik heb respect voor jou, ik zou het niet durven -
09 Oktober 2016 - 21:01
Melissa:
Je moet er natuurlijk geen gewoonte van maken om van die gekke fratsen uit te halen hè...?! Maar... Jij hebt in ieder geval een flink stuk mogen beleven in de bus.
Ik snap je zo goed over het feit dat je je 'werk' niet goed kan beschrijven. Toen ik in Ghana in het weeshuis werkte, voelde het precies zo. Als jouw malle blikken genoeg is voor de jongens, hoe makkelijk kan jij dan een feestje maken elke dag. Top!
Fijn dat het bevalt en dat je 2 collega's hebt waar het mee klikt.
Tot je volgende verhaal. XxX
-
09 Oktober 2016 - 23:02
Ilse:
Wat een ervaring! Leuk om ook de foto's erbij te zien! -
10 Oktober 2016 - 12:14
Riet Van Dien:
Kippenvel Marjolein
Wat een verhaal,en wat je al in zo'n korte tijd meemaakt
En die omweg van 200 km dat had zou zo maar mij ook zijn over komen -
10 Oktober 2016 - 12:47
Ria Pons:
mooi verhaal en leuk dat je die kinderen kunt laten lachen.
fijn dat je ook al 2 dames hebt waar je het goed mee kan vinden.
tot je volgende verhaal xxx -
10 Oktober 2016 - 13:04
Marry Van Huet:
Wat een prachtige ervaring.Maak maar veel foto's dan kunnen wij ze bekijken met jouw verhaal er bij.Nog een heel goede tijd toegewenst liefs. Marry -
10 Oktober 2016 - 13:55
Greetje Boer :
Wat een leuk verhaal weer! En wat een reis zeg -
10 Oktober 2016 - 14:41
Annette:
Lieve Mar, wat heb ik een respect voor je dat je dit allemaal op je eigen houtje doet. Zou ik niet durven . Ik heb weer genoten van je verslag en ervaringen. Geweldig ! Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Liefs,Annette -
10 Oktober 2016 - 17:03
Felicia:
Wow marjolein .... je hebt wel weer mazzel met al dat reizen hihihihi ken het probleem -
10 Oktober 2016 - 17:22
Tjitske:
Goed te horen dat je het , ondanks een beetje vallen en opstaan , zo naar je zin hebt en dat je daar je hart kan laten spreken . Overspoel ze maar met liefde en zorg zoals ze verdienen.
Heb genoten van je verhaal en kijk uit naar t volgende :) -
10 Oktober 2016 - 17:31
Karin Meuldijk:
Hoi Mar, nou zo te lezen had je de toeristische route naar Gedera -
10 Oktober 2016 - 17:49
Trudi Romijn:
Lieve Florence, ( sorry hoor, dat Dutch Duck schrappen we !! )
Ik weet dat het nog niet zover is, maar oh boy,oh boy......wat ga jij het moeilijk krijgen als je weer richting Holland komt !!
Je zit daar helemaal op je plek, he ?
En wat zijn die jongens daar geluksvogels zeg !
Ik bewonder je kracht en doorzettingsvermogen om over al je liefde maar te zwijgen.
Je weet wat ze zeggen,he, wat je uitstraalt krijg je terug. Nou, als een boemerang, kan ik je zeggen.
Bedankt voor je leuke reisverslag ( waande me zelf even in Israël ) en ik kijk al uit naar het volgende.
Plezier voor nu en een dikke knuffel voor het slapen gaan.
Knuf Trudi xxx
-
10 Oktober 2016 - 17:49
Karin Meuldijk:
Hoi Mar, nou zo te lezen had je de toeristische route naar Gedera :) maar je bent er toch gekomen, goed gedaan. Nu ben je eindelijk daar waar je maanden naar toe hebt gewerkt. Ik weet zeker dat je met al je kunde en liefdevolle verzorging deze kinderen veel kan bieden.
Dikke kus
-
10 Oktober 2016 - 19:40
Chantal :
1 woord heb ik voor jouw...RESPECT.. Trouwens wat kan je leuk vertellen.hihi.. xx -
10 Oktober 2016 - 20:39
Toke:
Hoi Marjolein,
Bedankt voor je mooie verslagen, heel leuk om te lezen!
Een bijzondere tijd voor je!
Ik zie uit naar je volgende verhaal!
Alle goeds en veel zegen!
Lfs,
toke -
10 Oktober 2016 - 20:54
Gerda:
Hoi Toppertje.
Nou ik zou de moed al opgegeven hebben zo niet in totale paniek zijn geraakt,maar miss koelbloedigheid klaart de klus toch maar.
Wat fijn dat je je draai gevonden hebt en dat de groep de je begeleidt in je geïnteresseerd is maar dat kan niet anders.
Tja die platte tuub (lekke band) is nergens leuk en daar helemaal niet maar weer 'n stap verder in de relatie zullen we maar zeggen -
11 Oktober 2016 - 09:30
Coby Smits:
Hoi Marjolein,
Wat een prachtig verhaal.
Geniet van de boy´s, die jij zoveel liefde mag geven.
Liefs,
Coby. -
11 Oktober 2016 - 22:32
Egle:
Hoi Marjolein,
Erg leuk om te lezen! Jij moet al nu trots op jezelf zijn!
Groetjes,
Egle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
